عذرخواهی

ارغوان عزیزم، به عنوان پدرت، عذرخواهم که حماقتم، در دوره ای از زندگی، باعث شد که تو قدم به این جهان بگذاری، و متاسفانه بخشی از میراث نامیمون مرا – از طریق ژن هایت- نیز به دوش بکشی... و متاسفم از این که آنچنان دچار افسردگی، اضطراب، انزوا، و مشکلات عدیده شخصیتی و اجتماعی هستم که نمی توانم از تو حمایتی که درخور شان و شخصیت توست داشته باشم. راستش میان عشق و توانایی فاصله است، و من با آنکه بی نهایت تو را دوست دارم، متاسفم از این که نمی توانم آن طور که می خواهم همراهی ات کنم. تو الان این چیزها را نمی فهمی و متوجه نمی شوی، اما وقتی بزرگتر شوی، احتمالا خواهی فهمید که چه پدر ضعیف و مضخرفی داشته ای... عذرخواهی ام برای آن زمان است...