عشق و تنهایی

به نظرم از نشانه های روحی و روانی عشق واقعی، احساس قدرت، اعتماد به نفس و شوق و شور زندگی، در جریان حضور در رابطه است. با افزایش سن، انسان متوجه می شود که دقیقا چه کسی می تواند این احساس ها را در او زنده کند... و تنها و تنها چه کسی در جهان او وجود دارد که می تواند حقیقتا، بدون کمترین نگرانی، ترس یا محافظه کاری دوستش داشته باشد و به او حرف هایی بزند و ابراز علاقه هایی بکند که با هیچ انسانی دیگر برایش امکان پذیر نیست... اینگونه است که آدمی، ممکن است از میانسالی به بعد کاملا تنها شود، چون با او که می خواهد نمی تواند باشد و در عین حال به کمتر از او نیز نمی تواند رضایت بدهد...