نوشتن و شخصیت

جک: فکر می کنم دارم دیوونه می شم...

جان لاک: نه، دیوونه نمیشی، دیوونه ها همیشه فکر می کنن دارن عاقل میشن...

"دیالوگی از سریال لاست"

از 19 سالگی تا کنون همیشه در حال نوشتن بوده ام، اوایل دست نویس، بعد توی سیستم، بعد وبلاگ، سایت، فیسبوک، اینستاگرام و ... و مهمترین موضوع هم همیشه "زندگی" و دغدغه های پیرامون آن بوده است. همیشه هم احساس می کرده ام اندیشیدن و نوشتن درباره زندگی، مرا به سمت بهتر شدن سوق خواهد داد و می توانم آدم بهتری در مقایسه با گذشته باشم. هر بار هم پس از دوره ای نوشتن و تجربه زندگی، احساس می کرده ام که آدم بهتری شده ام. اما امروز، پس از حدود 20 سال، کجا ایستاده ام؟ این همه اندیشه و قلمفرسایی درباره زندگی مرا به کجا رسانده است؟ چقدر زندگی را بهتر فهمیده ام؟ و مهمتر از آن چقدر سطح زندگی ام بهتر شده است؟ به یقین می توانم بگویم اندیشیدن و نوشتن درباره زندگی تاثیر معناداری بر شخصیت و زندگی روزمره ام نداشته اند... گاهی فکر می کنم در 20 سالگی آدم بهتری بودم...